Το Χίλτον έφερε νέα ήθη στην Ελλάδα

«Μ’ εξαιρετικήν επισημότητα και παρουσία πλήθους κόσμου ετελέσθησαν τα εγκαίνια του ξενοδοχείου Χίλτον, παρουσία μελών του υπουργικού συμβουλίου και ξένων διπλωματών. Πρόκειται δι’ αληθινόν κόσμημα των Αθηνών. Από την ταράτσα του μπορεί κανείς να διαπιστώσει πώς τα τελευταία χρόνια η ελληνική πρωτεύουσα έγινε πραγματική μεγαλούπολις, συγχρονισμένη με τον ευρωπαϊκόν μεταπολεμικόν ρυθμόν». Τα τηλεοπτικά επίκαιρα της 21ης Απριλίου του 1963 καλωσορίζουν σε ασπρόμαυρα πλάνα μια νέα άφιξη που έμελλε να αλλάξει το πρόσωπο της Αθήνας: τη μεγαλύτερη ξενοδοχειακή μονάδα των Βαλκανίων, που έδωσε το όνομά της σε μια ολόκληρη γειτονιά.

Το ωραιότερο Χίλτον
Ο υπουργός Συντονισμού Παναγής Παπαληγούρας κόβει σοβαρός την κορδέλα και η κάμερα τον ακολουθεί να περιηγείται στους χώρους του, που καταλαμβάνουν 4.000 τ.μ., με ύψος 12 ορόφων που φτάνουν τα 45 μέτρα από το έδαφος, ενώ όλα του τα δωμάτια είναι κλιματιζόμενα, κάτι πρωτοποριακό για την εποχή. Λίγο πριν έχει γίνει η έπαρση της ελληνικής και της αμερικανικής σημαίας με φόντο τον λιτό διάκοσμο σε πεντελικό μάρμαρο της όψης επί της Βασιλίσσης Σοφίας, τον οποίον έχει σχεδιάσει ο Γιάννης Μόραλης.

Ο Κόνραντ Χίλτον, που παρέστη στην τελετή των εγκαινίων, δήλωνε: «Συμφωνώ με όσους πιστεύουν ότι το ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας είναι το ωραιότερο Χίλτον στον κόσμο». Το καλό με τον μεγιστάνα ήταν πως έδινε την ευκαιρία στους αρχιτέκτονες με τους οποίους συνεργαζόταν, να προτείνουν τα δικά τους σχέδια και να μην ακολουθούν ένα συγκεκριμένο πρότυπο. Ετσι, η Αθήνα απέκτησε τη διάσημη πια τεράστια καμπύλη που εμπνεύστηκαν οι Εμμανουήλ Βουρέκας, Προκόπης Βασιλειάδης και Σπύρος Στάικος. Η ανέγερση είχε σημειολογικό χαρακτήρα. Η Ελλάδα θα στήριζε πια μεγάλο μέρος της δύναμής της στον τουρισμό.

Το Χίλτον συμπληρώνει φέτος τα 50 του χρόνια. Εκτός από το αρχιτεκτονικό τοπίο, το ξενοδοχείο έφερε στην Ελλάδα νέα ήθη, που μας εισήγαγαν στον κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής. Και με ποια πρότυπα ήταν ταυτισμένος; Μα, με την αμερικάνικη ευζωία, η οποία ακτινοβολούσε μέσα από τις ταινίες του Χόλιγουντ. Μπέργκερ, κλαμπ σάντουιτς, μπανάνα σπλιτ, κοκτέιλ, οι Αθηναίοι τα πρωτοδοκίμαζαν στο Βυζαντινόν. Η πισίνα γνώρισε μεγάλες δόξες από την πρώτη στιγμή.

Οι διάσημοι που περνούσαν το κατώφλι έδιναν τη δική τους υπεραξία στα χρόνια. Ο Μιχάλης Λούντας εργάζεται στο ξενοδοχείο τα τελευταία 37 χρόνια. Ακόμα και σήμερα θα τον βρείτε σε κάποια βάρδια στην πόρτα: «Ηρθα εδώ σε ηλικία 16 ετών, το 1976. Ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου έκαναν οι τεράστιες τζαμαρίες και οι πολυέλαιοι. Πέρασα από διάφορα πόστα. Μου έχει μείνει στο μυαλό η εικόνα του Αριστοτέλη Ωνάση, κομψού και επιβλητικού, που μας άφηνε πάντα μεγάλα φιλοδωρήματα. Παρά τη φήμη του ως σκληρού επιχειρηματία, ήταν προσηνής και απλός με τους εργαζομένους. Αλλη εικόνα είναι εκείνη του Ζαν Πολ Μπελμοντό, ο οποίος ήρθε το 1977, ένας πραγματικός σταρ, χαμογελαστός και ευγενής. Ενα μεγάλο ξενοδοχείο σαν το Χίλτον είναι ένα τεράστιο σχολείο για τους εργαζομένους σε όλες τις βαθμίδες. Οταν εγώ έπιασα δουλειά υπήρχε σιδηρά πειθαρχία, που έφτιαχνε χαρακτήρες και επαγγελματισμό».

Ο Λούντας υποδέχθηκε πολλούς επισήμους όπως τον βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, πολιτικούς και επιχειρηματίες. Ανάμεσα στις υψηλές αφίξεις του Χίλτον, ο Φρανκ Σινάτρα, ο Μπέργκμαν, η Ούρσουλα Αντρες, η Ελα Φιτζέραλντ, ο Πιερ Καρντέν, η Μαρία Κάλλας, ο πατέρας της ατομικής βόμβας, Φον Μπράουν, Αμερικανοί αστροναύτες, ο Τέλι Σαβάλας.

Το Χίλτον είχε ακόμα μία ιδιαιτερότητα. Η αισθητική δεν αφορούσε μοναχά το κέλυφός του. Από το 1963 και για μια ολόκληρη δεκαετία, η Μαριλένα Λιακοπούλου διατήρησε την γκαλερί της εντός του ξενοδοχείου, πρωτοστατώντας στις καλλιτεχνικές εξελίξεις της εποχής. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εξέθεσε έργα διαμαρτυρίας της Μαρίας Καραβέλα και του Ηλία Δεκουλάκου, που έγιναν η αιτία να κλείσει, πριν εγκαινιαστεί η έκθεση.

Της ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΠΟΥΡΝΑΡΑ

Πηγή: Η Καθημερινή