Η μετανάστευση ελληνικών επιχειρήσεων στην Ανατολική Ευρώπη ξεκίνησε το 2009 με το πρόσχημα της «εξωστρέφειας» όπως και η ΦΑΓΕ το 2012. Προηγήθηκε το 2008 η μαζική φυγή των πολυεθνικών πετρελαίου με τελευταίες τις SHELL και ΒΡ. Στην συνέχεια η ακύρωση των αγωγών της Gazprom. Σειρά έχουν οι πολυεθνικές των αιολικών.
Έφθασε η ώρα πλέον να μείνουμε μόνοι. Έφθασε η ώρα η Ελλάδα να γράψει νέα πρωτοτυπία σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ανοικτά τα σύνορά της σε κάθε είδους επενδυτή και κάθε μορφής επένδυση αλλά μόνο για να φεύγουν… Και να μην επιστρέφουν ποτέ.
Ελπίζω και εύχομαι ο έντονος προβληματισμός των πολυεθνικών των Αιολικών Πάρκων για το δυσμενές επιχειρηματικό περιβάλλον της Ελλάδας λόγω της ασταθούς ενεργειακής και φορολογικής πολιτικής να μην εξελιχθεί σε απόφαση να εγκαταλείψουν την χώρα.
Το ελπίζω γιατί δεν είναι εύκολο να εγκαταλείψουν 1 δισ. ευρώ επενδύσεις που έχουν κάνει. Και το εύχομαι γιατί είναι κρίμα να χάσει η χώρα άλλα 5 δισ. ευρώ επενδύσεις που έχουν προγραμματίσει για τα επόμενα χρόνια.
Παρ΄ όλα αυτά το φοβάμαι.
Αφενός γιατί με πλάγιο κομψό τρόπο έχουν ήδη προϊδεάσει την κυβέρνηση για την αμηχανία που τους προκαλεί η ασαφής και αντιφατική ενεργειακή πολιτική. Και αφετέρου γιατί αρχίζουν να διαρρέουν προς κάθε κατεύθυνση την δυσαρέσκειά τους.
Δεν θα μείνω περισσότερο στο θέμα των αιολικών πάρκων και στην ουσία των παραπόνων τους αφού είναι σε διάλογο με τους αρμόδιους.
Μου είναι όμως αδύνατον να μην εκφράσω κάποιες απορίες που προκαλεί το αρνητικό κλίμα που επηρεάζει όλο το ενεργειακό επιχειρηματικό κύκλωμα της χώρας πριν ακόμη προλάβει να προσφέρει αυτά που όντως δικαιούται η ελληνική οικονομία.
Γιατί η ενεργειακή οικονομία στην Ελλάδα είναι ακόμη ένας τομέας αμφιλεγόμενος για την προσφορά του στο σύνολο της οικονομίας. Και οι λόγοι που κάνουν αμφιλεγόμενη την προσφορά του βαρύνουν δυστυχώς μόνο την ενεργειακή πολιτική. Ιδίως δε αυτή της τελευταίας δεκαπενταετίας.
Απορώ λοιπόν κατ΄ αρχάς για τη σημασία της συγχορδίας των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή για τον περιβόητο πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας στις βαλκανικές ενεργειακές εξελίξεις. Καθώς και για το ρόλο του ρυθμιστικού παράγοντα που θα αναλάμβανε η Ελλάδα σε όλες τις ενεργειακές ανακατατάξεις αρχίζοντας από το κολοσσιαίο έργο (έτσι θέλανε περιέργως να μας το παρουσιάσουνε) του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
Ακόμη βουίζουν στα αυτιά μας οι κορώνες Σημίτη-Τσοχατζόπουλου και Καρμαναλή-Σιούφα για το συγκλονιστικό ενεργειακό πρόσωπο της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τον «σωτήριο ρόλο» της στην ενεργειακή ανασφάλεια της Ευρώπης…
Απορώ ακόμη για την σημασία του ορυμαγδού των εξαγγελιών της κυβερνήσεως Καραμανλή για μετατροπή της χώρας σε απέραντο ενεργειακό εργοτάξιο όπου τα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά, τα μικρά υδροηλεκτρικά, τα βιοκαύσιμα και οι άλλες εναλλακτικές μορφές ενέργειας θα μετέστρεφαν την χώρα από απλή γεωργοκτηνοτροφική σε ενεργειακή διεθνούς κύρους…
Απορώ για το παραλήρημα των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή για την πολύπλευρη χρήση του φυσικού αερίου και τον τρόπο αξιοποίησης των προσφορών αερίου της διεθνούς αγοράς ώστε να αλλάξει ο ρους της οικονομικής ιστορίας του τόπου…
Απορώ πραγματικά για όλους τους λόγους του παραληρήματος των δύο συγκεκριμένων κυβερνήσεων γιατί και οι δύο γνώριζαν πολύ καλά ότι ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Αμερικανοί αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Ένωση επρόκειτο να δώσουν στην Ελλάδα έστω και ρόλο κομπάρσου. Απόδειξη ότι το ρόλο αυτό τον έχει αναλάβει ήδη η Τουρκία και εν μέρει η Βουλγαρία.
Απορώ ακόμη επειδή γνώριζαν πως και να μας αναβάθμιζαν ενεργειακά στα Βαλκάνια η ελληνική Βουλή δεν διέθετε όχι ομάδα πολιτικών αλλά ούτε έναν ικανό αξιοποιήσει τις ευκαιρίες. Η «θεόσταλτη» κ. Τίνα Μπιρμπίλη που ήξερε τα πάντα… μας προέκυψε αργότερα…
Και αφού κανείς δεν γνωρίζει τι του γίνεται για την ενέργεια και όλοι καταλήγουν στις «γνώσεις» των συντεχνιών της ΔΕΗ δεν αφήνουν να μπουν στο παιχνίδι ούτε αυτοί που ξέρουν.
Τους ιδιώτες επιχειρηματίες της ενέργειας που προσέφεραν ιδέες, σχέδια και επενδυτικά προγράμματα. Τους ιδιώτες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης.
Θα μου πείτε ότι έκαναν πολύ σωστά γιατί οι ιδιώτες κοιτούν το συμφέρον τους και μόνο το συμφέρον τους.
Έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα και παντού.
Το κράτος όμως, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί είναι και γι΄ αυτή την δουλειά. Για να χρησιμοποιούν αυτούς που ξέρουν αλλά με τρόπο που να προασπίζει αποτελεσματικά το συμφέρον της χώρας και των φορολογουμένων;
Όπως φάνηκε όμως ούτε αυτό μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί μας. Και να τα αποτελέσματα.
Εφάρμοσαν και στην ενεργειακή πολιτική αυτό που ήξεραν για όλες τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Φορολογία και μόνο φορολογία.
Φόρους για να μαζέψουν παράδες να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος. Και τα αποτελέσματα είναι αυτά που σας περιγράφω παραπάνω.
Γιατί όμως έχει τόσο μεγάλη σημασία η αποτυχία μας και στην ενεργειακή πολιτική; Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν επενδύσεις σε άλλους τομείς.
Του Γιώργου Κράλογλου
Speak Your Mind
You must be logged in to post a comment.