Πεζόδρομοι… ήπιας κυκλοφορίας

Μπορεί μια κακή διατύπωση σε ένα νόμο να απειλεί την ύπαρξη των πεζόδρομων, τουλάχιστον όπως τους γνωρίζαμε έως σήμερα; Κι όμως, όλα είναι δυνατά. Οπως επισημαίνουν ειδικοί, ο ορισμός που δόθηκε στους πεζόδρομους προ μηνών στον νέο οικοδομικό κανονισμό είναι τέτοιος, που στην ουσία… τους «παραδίδει» στην κίνηση και στάθμευση αυτοκινήτων. Ενώ εξαναγκάζει τις υπηρεσίες του αρμόδιου υπουργείου Περιβάλλοντος σε νομικές ακροβασίες για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ανακύπτουν.

O ορισμός των πεζόδρομων στον νέο οικοδομικό κανονισμό νομιμοποιεί τις αυθαιρεσίες, παγιώνοντας την κατάκτησή τους από το αυτοκίνητο.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο νέος οικοδομικός κανονισμός (ΝΟΚ) θεσμοθετήθηκε τον Απρίλιο του 2012, λιγότερο από ένα μήνα πριν από τις εκλογές. Σύμφωνα με την κριτική που του ασκήθηκε από σχεδόν το σύνολο του τεχνικού κόσμου, επρόκειτο για έναν νόμο που συντάχθηκε πρόχειρα, με αποτέλεσμα να βρίθει αποσπασματικών διατάξεων. Οι παρενέργειες εξακολουθούν να έρχονται στο φως αρκετούς μήνες αργότερα.
Στην περίπτωσή μας, πρόκειται για τον ορισμό που δόθηκε στην έννοια του πεζόδρομου. «Σύμφωνα με τον ΝΟΚ, πεζόδρομος είναι ο δρόμος που προορίζεται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των πεζών. Σύμφωνα όμως με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, πεζόδρομος είναι η οδός η οποία χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους πεζούς και για είσοδο – έξοδο οχημάτων προς και από ιδιωτικούς χώρους στάθμευσης παροδίων ιδιοκτησιών όπως και για οχήματα εφοδιασμού ή έκτακτης ανάγκης», εξηγεί στην «Κ» ο συγκοινωνιολόγος – πολεοδόμος, καθηγητής ΕΜΠ, κ. Θάνος Βλαστός. «Η διαφορά είναι τεράστια. Σε πρώτη ανάγνωση ο νέος ορισμός φαίνεται ακόμη πιο αυστηρός στην προστασία του πεζού. Σε δεύτερη ανάγνωση ο νέος ορισμός καταργεί τους πεζόδρομους, διότι αυτό που περιγράφει… ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ο παλαιός ορισμός, που δίνει ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας, δικαίως επέτρεπε σε συγκεκριμένες περιόδους της ημέρας τη διέλευση οχημάτων τροφοδοσίας, την προσπέλαση ιδιωτικών χώρων στάθμευσης, τη διέλευση οχημάτων έκτακτης ανάγκης κ.λπ. Αν υπήρχε απόλυτος περιορισμός απέναντι σε τέτοιου τύπου διελεύσεις τότε θα ακυρωνόταν η λειτουργία των δραστηριοτήτων του δρόμου, περιλαμβανομένης της κατοικίας. Δεν υπάρχουν πεζόδρομοι στην Ελλάδα, ούτε πουθενά στον κόσμο, με παρόδιες δραστηριότητες που να μην εξαρτώνται από τακτικές ή έκτακτες ανάγκες τροφοδοσίας και προσπέλασης από αυτοκίνητο. Μοναδική εξαίρεση είναι… τα καλντερίμια». Η μόνη διέξοδος που δίνει ο ΝΟΚ για την περιορισμένη κυκλοφορία αυτοκινήτων σε πεζοδρόμους είναι η μετατροπή τους σε «δρόμους ήπιας κυκλοφορίας». Τι σημαίνει αυτό; «Θα μπορούν να περνούν ελεύθερα από αυτούς τα οχήματα και της γειτονικής περιοχής. Μπορούν δηλαδή να υποδέχονται τοπική διαμπερή κυκλοφορία και αυτό εξαρτάται από την ευρύτερη κυκλοφοριακή οργάνωση της περιοχής σε αντίθεση με τον πεζόδρομο, ο οποίος είναι κλειστός στα αυτοκίνητα, ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στους γύρω δρόμους. Επιπλέον στον δρόμο ήπιας κυκλοφορίας ένα αυτοκίνητο μπορεί να σταθμεύσει, κάτι που απαγορεύεται στον πεζόδρομο», λέει ο κ. Βλαστός. «Επομένως με τον χαρακτηρισμό των πεζόδρομων ως δρόμων ήπιας κυκλοφορίας, η γνωστή αυθαιρεσία στάθμευσης και κυκλοφορίας, που ήταν η χαρακτηριστική εικόνα τους, μπορεί πλέον να νομιμοποιηθεί. Το ΥΠΕΚΑ μετά τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων νομιμοποιεί τώρα και τις αυθαιρεσίες στους πεζόδρομους, παγιώνοντας την κατάκτησή τους από το αυτοκίνητο…».

Πηγή: Η Καθημερινή