Το «χάος» στις νησίδες

Στην παραλιακή λεωφόρο, παρατηρώ διερχόμενος το τελευταίο τρίμηνο τις εργασίες καθαρισμού που εκτελεί ο Δήμος Γλυφάδας στην κεντρική νησίδα. Το θέμα ίσως να μην είχε τόσο σημασία, αν δεν ήταν η συγκεκριμένη νησίδα στη συγκεκριμένη λεωφόρο. Από τον Νοέμβριο που άρχισαν οι εργασίες, αφαιρέθηκαν αμέτρητα νεκρά δέντρα και θάμνοι, τόνοι σκουπίδια και ζώα σε αποσύνθεση. Η αποκάλυψη της γης μετά την αφαίρεση των άχρηστων, σαθρών και ρυπαρών, ήταν στη θέα τουλάχιστον λυτρωτική. Επί μήνες, οι υπάλληλοι του δήμου επιτελούν ένα έργο επί σειρά πολλών χιλιομέτρων σε μία νησίδα που λόγω πλάτους μπορεί να φιλοξενήσει αρχιτεκτονημένους κήπους. Δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο στόχος του Δήμου Γλυφάδας, αλλά η κίνηση καθαρισμού και εξυγίανσης είναι θετική. Ζητούμενο πάντως για όλη την παραλιακή παραμένει η αφισορύπανση. Τα νυχτερινά κέντρα έχουν φαίνεται τη δική τους ασυλία και τους παρέχεται το δικαίωμα να μετατρέπουν ένα από τα καλύτερα κομμάτια της Αττικής σε μεσανατολίτικο σκουπιδότοπο. Μαζί με τις πίστες, χώροι που προσφέρουν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, ακόμη και κάποιων αξιώσεων, αναρτούν μπάνερ και αφήνουν τα σχοινιά να ανεμίζουν κουλουριασμένα σε σκουριασμένους στύλους. Ουδείς ενοχλείται. Μαζί με τα «πολιτιστικά κέντρα», έχουμε και τις πάσης φύσεως εκδηλώσεις στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων και άλλους «χώρους» που ακολουθούν την παλιά, γνωστή τακτική της χάρτινης αφίσας. Βρίσκω τις αφίσες τους σε στύλους χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της διοργάνωσης των εκδηλώσεων. Υπάρχει οργάνωση στο οπτικό χάος. Αυτό πουξεκίνησε ο Δήμος Γλυφάδας με τον καθαρισμό της νησίδας σε μήκος τόσων χιλιομέτρων θα πρέπει να το συνεχίσει και να το περιφρουρήσει. Και να πείσει ότι θα είναι σε θέση να διαφυλάξει ένα υψηλής στάθμης περιβάλλον για τους πολίτες που απαιτούν αξιοπρέπεια και οργάνωση. Τα λουλούδια εποχής δείχνουν άχαρα δίπλα σε πανό του κάθε πικραμένου και τα νέα δέντρα δεν θέλουν το χαμόγελο των πρωταγωνιστών της πίστας. Ο Ελληνας πολίτης ζητεί απλώς να ζει ως «κανονικός» πολίτης. Φαίνεται δεν είναι τόσο απλό. Είναι ντροπή και κρίμα να έχουμε μείνει τόσο πίσω ως χώρα. Πίσω και από την Τουρκία.

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Πηγή: Η Καθημερινή